O gün hepimiz çok eğlendik. Özel kardeşlerimizle eğlenmenin tadı başkaydı.

Başta bazı arkadaşlarımız çekinerek ben oynamayacağım dediler

Bense hemen tekerlekli sandalyeye oturup, böyle oynayıp halay çekelim dedim.

Sorsanız ne halay çekmeyi bilirim nede oynamayı.

Tekerlekli sandalyelerle el ele tutuşup halay çekerken, bir taraftansa espriler yaparak halayı renklendiriyorduk.

Yanıma usulca çalışan arkadaşlarımızdan biri yaklaştı.

'Başkanım benim Annemde engelli, keşke Annemi'de getirseydim. Ne kadar güzel eğleniyorlar. Etrafıma baktım ne kamera var, nede fotoğraf makinesi, siz gerçekten gönülden gönüllüsünüz' dedi.

RAMPA YUKARI ÇIKAMAYAN AMCA

Tekerlekli sandalyenin tekerleğinden bütün gücüyle itti. Tekerlekli sandalye ise her hamlede geri geri gidiyordu. Amcanın yanından geçen insan seli ise bir bir akıp gidiyordu.

Karşı kaldırımdan koşarak amcanın yanına gittim.

Yardımcı olabilir miyim diye sordum.

Rampayı aştık, gideceği yeri sordum.

Sohbet ede ede, gitmek istediği yere gittik.

Bu esnada kaç rampa aştık bilemezsiniz.

Tekrar evine götürmek üzere döndüm. Sporcu olmama rağmen kollarımda derman kalmamıştı. Sadece iki saatliğine kullandığım tekerlekli sandalye beni çok yormuştu.

Amcanın adresini, sağlık raporlarını da alarak, belediye 'ye dilekçe yazdım. Yazdığım dilekçe Amca'ya akü'lü araç almak içindi.

Görevliler bir gün sonra hemen beni aradılar. Eve gitmişler ama bulamamışlar. Bir gün sonra tekrar gideceklerini söylediler. Duyarlılıkları için teşekkür ediyorum.

BAKANLARIMIZI BİR GÜN TEKERLEKLİ SANDALEYEYE DAVET EDİYORUM

Değerli ülke yöneticilerimiz, vatandaş olarak sadece bir gün sizleri tekerlekli sandalye ile sokaklarda görmek istiyoruz. Hem özel vatandaşlarımız önemsendiğini hisseder. Hem de bir gün onların yaşadığı zorluğu bizzat yaşayarak görürüz. Bu ricamı reddetmeyeceğinizi düşünüyorum. Sevgiyle Kalın. Saygılar.