6 Ağustos 1945 sabahı saat 08.15...
Yeryüzünün 580 metre üzerindeki o büyük ve parlak patlama,
Bir kaç dakika içinde 75 bin insanın ölümüne neden oldu.
Sonraki günler, aylar ve yıllarda ise, sırf Hiroşi'ma'da atom bombasının etkileriyle bir o kadar insan daha ölecekti...
9 Ağustos Nagazaki ile birlikte 3 bin dereceye çıkan sıcaklık ve ardından gelen radyasyon toplamda 300 bin insanı yok edecekti...
Aşağıdaki diyalog,
Fransız sinemacı Alain Resnais'in 1959 yılında çektiği Hiroşima Mon Amaour filminden alınmıştır...
Fransız bir kadınla Japon bir erkek arasında geçen diyalog, benim için Hiroşima'da yaşanan dehşetin en acı tasvirlerinden biri...
***
BUNDAN SONRA SENİN ADIN HİROŞİMA...

Erkek: Sen hiç bir şey görmedin Hiroşima'da...
Hiç bir şey...
Kadın: Her şeyi gördüm, her şeyi.
Hastaneyi de gördüm.
Eminim gördüğüme.
Bir hastane var Hiroşima'da,
Nasıl görmemiş olabilirim?
Erkek: Hiroşima'daki hastaneyi görmedin.
Sen hiç bir şeyi görmedin Hiroşima'da...
Kadın: Dört kez müzede...
Erkek: Ne müzesi Hiroşima'da?
Kadın: Hiroşima'da, dört kez müzede...
Dolaşan insanları gördüm.
Dalgın dalgın dolaşan insanları...
Fotoğraflar...
Birleştirilen kalıntılar arasında başka bir şey olmadığı için.
Fotoğraflar, fotoğraflar...
Birleştirilen kalıntılar arasında başka bir şey olmadığı için.
Bilgi veren yazılar arasında,
Başka bir şey olmadığı için.
Dört kez müzede Hiroşima'da.
İnsanlara baktım.
Dikkatle demire baktım,
Yanık demire.
Kırık, et, kemikmiş gibi yara alabilen demire...
Demet biçimini almış şişe kapaklarına.
Kimin aklına gelirdi?
Çiçeği burnunda acısıyla,
Diriliğini yitirmeden yüzen insan derisine...
Taşlara, yanık taşlara, parçalanmış taşlara...
Bir sabah uyanıp da
Saçlarının döküldüğünü gören,
kimlikleri seçilemeyen
Hiroşimalı kadınların başlarına...
Sıcaktan yanıyordum Barış Alanı'nda,
Barış Alanı'nda 10 bin dereceydi ısı.
Biliyorum,
Güneşin kaç derece olduğunu Barış Alanı'nda...
İnsan nasıl bilmez?
Öyle basit ki...
Erkek: Sen hiç bir şey görmedin Hiroşima'da...
Hiç bir şey...
Kadın: Bundan sonra senin adın Hiroşima...