Tek başına anıldığında aman tanrım ne kadar korkunç…
Yamyam…
Ya da yam yam yam…
İkincisini ben icat ettim…
İçinde bulunduğum ruh haletinin bir yansıması olsa gerek…
İnsanların, gerekli olduğuna inandıklarında, birbirlerini çiğ çiğ yiyeceğine inandığım günlerden geçiyoruz…
Bir zombi sanrısı değil bu…
Gerçek duygularım, algılarım ve yaşadıklarımın bana hissettirdikleri…
Yok,
Kafayı falan yemek üzere değilim; hiç kabul etmem öyle bir şeyi…
İnsanoğlunun,
Yeterli şartlar oluştuğunda,
Nasıl bir hale gelebileceğini anlatmaya çalışıyorum,
Bilmem anlatabiliyor muyum?
ööööööö ööööööö
En ilkel halimiz…
Yamyamlığımız değil mi?
Yani,
Birbirimizi yediğimiz…
Canlı canlı,
Gözbebeklerinden korku fışkırırken…
Zombi,
Yani yaşayan ölüler filmlerini çekmemizdeki, çekiciliğin nedeni başka ne olabilir ki…
Nerede en çok içsel rahatlığa erişiyoruz?
Kafası, omur iliğinden koparılan bir zombinin yok oluşunda mı?
Yoksa
Zavallı bir yaşayanın boynunu parçaladıklarında mı?
Biz insan ırkıyız…
Yani?
Yani,
Dünyanın bugüne kadar gördüğü en gaddar ve en canavar ırk…
ööööööö ööööööö
Ne kadar abartılı değil mi?
Evet öyle…
Fantastik, ekolastik., lastik…
Kış lastiği misali…
Yaz günü, 6 şerit gidiş, 6 şerit geliş güzergahında bile tırın altına girebilmeyi başaran bir zürriyetin hükmü bu…
Ruhunda,
İkliminde,
Yaratılışında,
'Yok etmeye meyilli olan' bir canlı türüyüz biz…
Başka türlü olamıyoruz…
Çünkü akıllıyız ve canlı kalmak için gereklilikleri yeterince biliyoruz…
Yam yam yam…
İlk insanın fonetik algısına ne kadar uygun baksanıza…
Yani, ses algısına…