İnsan, doğası gereği paylaşmayı seven canlıdır.
Çift olarak yaratıldığına inanılsa da insan, tek başına yaşam sürenler azımsanmayacak sayıda var.
Bu genel geçer sözlere bir yenisini daha ekleme zamanı gelmedi mi?
Bana göre geldi de geçiyor bile…
Ömrü boyunca evinde sürekli can dostu olan bir birey olarak, hayvan sever tarafım ailemden geliyor diyebilirim rahatlıkla.
Gözlerimi açtığım göğe yakın topraklarda müstakil evin rahatlığıyla bir 'Karabaş'ım, göçtüğümüz şehirde okuldan gelmemi adeta dört gözle bekleyen bir 'Boncuk'um oldu.
Sayısı otuzları bulan balıklarımın akvaryumdaki süzülüşüne bazen kuşum 'Gözcü', bazen de civcivim 'Nazlı' eşlik etti.
Uzun kulaklarıyla gri renkli tavşanım 'Bonzi' kısa süre evimizin misafiri oldu olmasına ancak 15 yaşındaki kedimiz Boncuk'u toprağa verdikten sonra yerini dolduramasa da sevgimizi kazanmayı beceren 'Leo' bile bugün kocaman bir delikanlı.
Yaşam döngüsü içinde duyduğum ve bana çok anlamlı gelen, 'Güneş'in altındaki her şey aynı' ifadesinde de karşılık bulan…
Evrendeki canlılarla anı biriktirdiğimiz bu dünyanın fazla ciddiye alınacak bir tarafının olmadığı…
Basitçe, doğup, büyümek, okula gitmek, sevdalanmak, iş edinmek, belki aile kurup çoluk çocuğa karışmakla çerçevesi çizilmiş bir yaşamı; canlıları severek, sevilerek daha anlamlı kılmadı mı Ademoğlu?
Sınarsanız eğer mutluluğunuzu…
'Hayvan sevin' derim.
'Evinizde can dostlara yer açın' derim…
'Karşılıksız sevgiyi bulursunuz' derim…
'Bir hoş olur, içiniz ısınır' derim…
'İşte şimdi hayatınız anlam kazandı' derim…
Derim, çünkü ben bir hayvan severim…