Asgari ücretin yılbaşı itibari ile arttırılması birçok tartışmayı da beraberinde getirdi. Yapılan tartışmaları normal karşılamak gerekiyor çünkü asgari ücret Türkiye'de sadece ücret politikaları ve sosyal güvenlik sistemi üzerinde belirleyici bir unsur değil aynı zamanda mahkeme kararları, tazminat ödemeleri gibi birçok yasal düzenlemede de en önemli belirleyici durumunda. Asgari ücretin artması beklenilenin aksine özellikle kamuda çalışan ve daha önce asgari ücretin üzerinde maaş alan işçilerin önemli bir bölümünü de mağdur edeceğe benziyor.! Bunun nedeni de gayet basit özel kesimde asgari ücretlilere yapılan ücret artışları kamu kesimindeki ücret pazarlıkları için baz oluşturacaktır, kamu kesiminde çalışan memur ve işçilerin sözleşme masalarında asgari ücrete yapılan %30 ! zamma odaklanarak talepte bulunması da gerekir doğrusuda budur. Ancak şimdiden söyleyeyim alacakları cevap 'Kamu kesiminde ortaya çıkacak enflasyon üstü ücret artışları, enflasyonu körüklemesinin yanında bütçe açığını da artırır o nedenle size asgari ücrete yapılan zam oranında bir artış yapamayız.' olacaktır. Böyle bir olasılıkta olay ne hal alacaktır? Özellikle kamuda çalışanlar arasında özlük hakları açısından hali hazırda var olan ciddi farklılıklar derinleşerek artacaktır. İş barışı bozulacak verimlilik azalacaktır. Huzur kalmayacaktır. Yaptıkları işler açısından aslında stratejik bir konumda olan bunun da bilinmesine rağmen karşılığını uzun yıllardır alamayan ANT çalışanlarında olduğu gibi. Akaryakıt İkmal ve NATO POL Tesisleri İşletme Başkanlığı Türkiye NATO Boru Hattı Sistemi'nin NATO altyapı (ENF) programı çerçevesinde 1953 yılında inşasına başlanmış, 1959 yılında işletmeye açılmıştır. Mülkiyeti Millî Savunma Bakanlığı'na ait olan sistemin işletme, bakım ve muhafazası görevi 20 Mayıs 1957 tarih ve 4/9038 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile Petrol Ofisi Genel Müdürlüğü'ne verilmiştir. Bu maksat için Petrol Ofisi bünyesinde Genel Müdür Yardımcılığı seviyesinde 'Akaryakıt İkmal ve NATO POL Tesisleri İşletme Başkanlığı' (ANT) kurulmuştur. Petrol Ofisinin 21 Temmuz 2000 tarihinde özelleştirilmesinden dolayı ANT Başkanlığı, 13 Nisan 2001 tarih ve 4636 sayılı kanunla tekrar Millî Savunma Bakanlığı'na bağlanmıştır. ANT Başkanlığının iki ana görevi mevcuttur. Bunlar; Batı Bölgesinde Antalya'dan başlayarak Saroz ve Balıkesir'e kadar uzanan, Doğu Bölgesinde ise Mersin ve İskenderun'dan başlayarak Malatya, Diyarbakır ve Horasan'a kadar uzanan yaklaşık 3200 km'lik NATO Boru Hattı Sistemini ve üzerinde bulunan 58 adet pompa istasyonunu işletmek, bakım ve korumasını sağlayarak harbe hazır halde bulundurmak ve barışta ve savaşta Türk Silahlı Kuvvetlerinin ve Dış Takviye Kuvvetlerinin akaryakıt ikmalini sağlamak, 37 adet depolama ünitesinde Harp Stoklarını muhafaza etmektir. Bu tanımlama ve anlatımlardan sonra kurumun önemi yeteri kadar anlaşılmıştır tahmin ediyorum. İşte bu kadar ciddi ve önemi işler yapan ANT çalışanları yıllardır üvey evlat muamelesi görmektedirler. Kamuda yaptıkları işler dikkate alındığında korunması hatta diğer kamu çalışanlarından farklı bir yere konulması gerekirlerken kurum çalışanları başta ücretler olmak üzere birçok kamu kurum çalışanlarının yararlandığı özlük haklarının çok çok gerisinde hayatlarını idame ettirmektedirler. Seslerini bağlı bulundukları Milli Savunma Bakanına kadar ulaştırmaya çalışmalarına rağmen 1997 yılından itibaren başlayan düşük ücret politikalarını değiştirmeyi başaramamışlardır. Bu da yetmezmiş gibi her sözleşme döneminde sorumlularca adeta aldatılmışlardır. Hatta yok ara protokol yok ana protokol yapılacak denilerek gerek sendikaları gerekse ANT Başkanlığınca umut tacirliği yapılmış ve her seferinde umutlar başka bir bahara kalmıştır. Son olarak ta darbeyi asgari ücretin arttırılması sonrasında yemişlerdir. Kendi işyerlerinde birlikte çalıştıkları özel şirket güvenlik görevlilerinin ücretleri bile net 2150 TL yapılırken ANT de çalışan birçok teknik eleman 1850 TL ücrette kalmışlardır. İşin teknik boyutunu, zorluğunu çekenlerin ve asıl kısmını yapanların ücretleri süründürülmüş onları koruyanların maaşları ise diğerlerine göre oransal anlamda adeta uçurulmuştur. Kamu kurumları içerisinde yaptıkları işler dikkate alındığında ayrıcalıklı bir yeri olması gereken ve yıllardır seslerini bir yerlere ulaştırma gayreti içerisindeki ANT çalışanlarının feryatlarına başta ANT başkanlığı olmak üzere yetkili organların mutlaka kulak vermeleri devlette istihdam edilen çalışanlar arasında yaşanan bu gibi haksız uygulamalara da bir an önce son verilmedirler. Asgari ücretin artış oranı da sadece belirli kesimlere değil özellikle bu durumda çalışan herkese yapılmadır. Aksi takdirde çalışanlar bakımından ne devlet adil devlet ne ANT başkanlığı adil bir başkanlık olacaktır. Ezilen de her zaman olduğu gibi emekçiler olacaktır.
