Ülkemizde toplumsal uyum konusunda hangi seviyedeyiz düşündünüz mü? Anadolu şehirleri arasında adeta medeniyetler timsali olan Eskişehir’de, her gün tramvayda yaşanan absürt olaylardan sanıyorum ki birkaç cilt kitap yazılır!
Belki komik gelecek ama tramvaylara normal şekilde binip inemiyoruz henüz! Tramvay durağa yaklaştığında yaşanan o savaş akıl alır gibi değil…
Dışarıdaki vatandaşlar tramvayın içindeki kişilerin inmesini beklemeden içeri girmeye çalışıyor. İçeri girdikten sonra da asla ilerlemeden kapının önünde beklemeye başlıyor. İçeri girerken dışarıda kalma korkusuyla hücum ettiği tramvayda, kendisi bindikten sonra dünya umurunda olmuyor! Dışarıda kalanlar “İlerler misiniz?” diyor, vatman anons ediyor ama yok! Ve tüm bu yaşananlara muhteşem (!) diyaloglar eşlik ediyor! Kapıların üzerinde “inilir” ve “binilir” yazmasına rağmen herkes her yerden biniyor ve her yerden iniyor…
Diğer yandan tramvaylarda sürekli kart kontrolü yapılıyor… Kişilerin kart basıp basmadığı kontrol ediliyor.
Engelliler ve bebek arabaları için ayrılan bölümlerde bu kategoride olmayan kişiler duruyor ve tramvaya bir engelli bindiğinde bile “Burası onlar için ayrılan bir bölüm” diye düşünüp de yer vermiyor!
Oturabilmek için yaşanan kavgaları ise ne siz sorun ne ben söyleyeyim…
Birlikte yaşamak bu kadar mı zor!
Özellikle Avrupa ülkelerinin birçoğunda metrolarda ya da tramvaylarda bilet kullanıp kullanmadığını kontrol eden bir görevli dahi yok!
Bir engellinin yerinde duran biri de yok, inip binerken öncelik tartışması yaşayan da… Herkes sakin, herkes kurala uyuyor…
Bizi kıskanan (!) Avrupa’da önce “saygı” var! Hem kendine hem de dünyayı birlikte paylaştığı insanlara!
Bizde tüm kurallar cezaya bağlı olarak uygulanıyor maalesef! Siz tramvayda engellilerin yerinde duran kişilere yüklü bir ceza yazarsanız, orada bir daha kimseyi görmezsiniz! İnerken ve binerken birbirini ezen kişilere cezayı keserseniz, onlar da bu davranışı keser! Kartları kontrol ederseniz, kaçak binme oranını azaltırsınız!
Ama ceza yoksa eğer, kendisini çok dindar, çok vicdanlı, çok iyi olarak niteleyen insanlarımız kendisinden başka kimseyi düşünmeden yaşamaya devam eder!
(Empat, nazik ve saygılı vatandaşlarımızı bir kenara ayırıyor, onları sevgiyle kucaklıyorum!)
